we zijn er bijna,
maar nog niet helemaal.
Een versje dat ik vaak zong op de achterbank van de auto van mijn vader
als we weer eens naar de oma's in Haarlem gingen.
Een rit van ongeveer 2 uren.
En bij alle 7 fietsbruggetjes waar we tussen Alkmaar en Haarlem onderdoor kwamen,
riep mijn vader: "Bukken!!"
We deden het ook nog ;-)
Ik ben bijna klaar met mijn rode diamantjes.
Het is wel een enorme klus, hoor!
De buste van Jane in het midden:
En alle witte effen blokjes die eenzelfde motiefje krijgen:
Ondertussen kom ik de mooiste blokjes weer tegen.
Applicatieblokje:
Leuke driehoekjes, waar ik wel een hele quilt van zou kunnen maken:
En een blokje met een emotionele betekenis:
Ja, ik ben er bijna, maar nog niet helemaal....
Nog 1 hoek en dan de rand.
Ik hoop voor de kerst deze quilt eindelijk af te hebben.
Grtjes Ingrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten